Napoli © Anders Petersen
Napoli
Anders Petersen
EN Speaking of her relationship with Naples, Lea Vergine once said it was the only city that didn’t have a ghetto. She remarked: “Do you think a Neapolitan cares whether you are Jewish or something else?” This indifference towards others, towards those we want to be seen by but who always escape judgment, is what we find in the clichés of Anders Petersen. A kind of continual escape, a capacity to express oneself only in fragments. These photographs are born in this indeterminate space, belonging more to the soul than to topography, at the crossroads between Petersen’s imagination and the hyperbolic reality that he – or rather, we – encounter. Thus, he presents it to us in the only way possible. No one will ever know how to shape this chaos, but through our observant gaze, we can both appropriate it and become part of it, knowing that it will mutate, escape us, betray us, and that what we see will only be true in the moment it occurs.
FR En parlant de sa relation avec Naples, Lea Vergine a dit un jour que c’était la seule ville qui n’avait pas de ghetto. Elle remarqua : “Penses-tu qu’un Napolitain se soucie de savoir si tu es juif ou autre chose ?” Cette indifférence vis-à-vis de l’autre, de celui dont on veut être regardé, mais qui échappe toujours au jugement, c’est ce que nous trouvons dans les clichés d’Anders Petersen. Une sorte de fuite continuelle, une capacité à ne s’exprimer que par fragments. Ces photographies naissent dans cet espace indéterminé, relevant plus de l’âme que de la topographie, à la croisée entre l’imagination de Petersen et la réalité hyperbolique qu’il – ou plutôt, nous – croisons. Ainsi, il nous la rend de la seule manière possible. Personne ne saura jamais comment façonner ce chaos, mais nous pouvons, à travers notre regard observateur, à la fois nous l’approprier et en faire partie, sachant qu’il mutera, nous échappera, se trahira, et que ce que nous voyons ne sera vrai que dans l’instant où cela s’est produit.
NL Als we het hebben over haar relatie met Napels, zei Lea Vergine ooit dat het de enige stad was die geen ghetto had. Ze merkte op: “Denk je dat een Napolitaan zich bekommert om te weten of je Joods bent of iets anders?” Deze onverschilligheid tegenover anderen, tegenover degenen die we willen dat ons zien maar die altijd aan oordeel ontsnappen, vinden we terug in de clichés van Anders Petersen. Een soort voortdurende ontsnapping, een vermogen om zich alleen in fragmenten uit te drukken. Deze foto's ontstaan in deze onbepaalde ruimte, die meer tot de ziel behoort dan tot de topografie, op het kruispunt tussen de verbeelding van Petersen en de hyperbolische realiteit die hij – of beter gezegd, wij – tegenkomen. Zo presenteert hij het ons op de enige mogelijke manier. Niemand zal ooit weten hoe dit chaos te vormen, maar door onze observerende blik kunnen we het zowel toe-eigenen als er deel van uitmaken, wetende dat het zal muteren, ons zal ontsnappen, ons zal verraden, en dat wat we zien alleen waar zal zijn in het moment waarop het zich voordoet.
Stieglitz 19
Rue Saint-Georges 25
1050 Brussels
https://stieglitz19.be/
Open: Friday & Saturday - 2pm - 6pm